Kategoria "Aktualności"

15 kwietnia obchodzić będziemy w naszym zborze pamiątkę śmierci naszego Pana i Zbawcy – Wieczerzę Pańską. Warto już dziś rozpocząć szczególne rozmowy z Bogiem i bliskimi wyznając wszelkie grzechy i niewłaściwe zachowania, które powodowały nieporozumienia, smutek i ból u innych. Jezus powiedział: „Jeślibyś więc składał dar swój na ołtarzu i tam wspomniałbyś, iż brat twój ma coś przeciwko tobie, zostaw tam dar swój na ołtarzu, odejdź i najpierw pojednaj się z bratem swoim, a potem przyszedłszy, złóż dar swój (Mat. 5,23.24) Nie czekaj do ostatniej chwili. Mamy pełne dwa tygodnie, aby uregulować nasze wzajemne stosunki, a później przyjąć pamiątkę największej pokory i dowodu miłości Bożej okazanej na Golgocie. Z pewnością pragniesz żyć w gronie kochających się nawzajem dzieci Bożych, a nie zagniewanych, obrażonych, skłóconych, nieumiejących wybaczyć grzesznych ludzi. Niechaj nigdy obraz poszczącego, przychodzącego przed Boże oblicze, wyciągającego rękę po chleb i wino przy pamiątce wieczerzy człowieka nie kojarzy nam się ze słowami Izajasza: „Oto gdy pościcie, kłócicie się i spieracie, i bezlitośnie uderzacie pięścią” (Izaj. 58.4). Niech dowód bycia dziećmi Bożymi objawi się w tym gdy „jesteśmy uczniami Jezusa i mamy miłość wzajemną, a nie tylko o niej mówimy” (J 13,35) Jan Pawlak

Drodzy Współwyznawcy, Tegoroczna kolekta w ramach darów ostatniej soboty pierwszego kwartału jest szczególną okazją zdarzającą się raz na kilkanaście lat. Składając dzisiejszy dar przeznaczony na budowę studia Ośrodka Radiowo-Telewizyjnego Głosu Nadziei bądźmy świadomi, że dary na ten cel składane są podczas nabożeństw odbywających się we wszystkich zborach świata. Jest to dla nas wielkim przywilejem, bo nie tylko zostaną zebrane dary, ale w najbardziej odległych krajach nasze siostry i bracia w Jezusie Chrystusie dowiedzą się, że istnieje taki kraj jak Polska, a w nim działa i głosi ewangelię zbawienia polski oddział światowej adwentystycznej telewizji Hope Channel. Zbudowanie studia umożliwi dalszy rozwój Głosu Nadziei i profesjonalne przygotowanie polskich programów, dzięki którym poselstwo adwentystyczne dotrze do jeszcze większej ilości mieszkańców naszego kraju oraz Polaków przebywających zagranicą. Dlatego już dzisiaj w imieniu zespołu pracowników Głosu Nadziei oraz Zarządu Kościoła dziękujemy za złożone przez Wasz w dniu dzisiejszym dary. Dziękujemy za Wasz dar na Studio Hope Channel! Z braterskim pozdrowieniem Jan Kot i Marek Rakowski

Za tydzień, 25 marca, będziemy gościć zespół młodzieżowy ALL4Him z Diecezji Południowej. Będzie to wyjątkowa forma nabożeństwa. Wierzymy, że będzie to niezwykłe przeżycie, o co już dzisiaj się modlimy. Zapraszamy wszystkich do uczestnictwa w tym nabożeństwie. Zapraszamy do odwiedzenia strony zespołu: www.all4him.pl Zwracamy się jednocześnie z wielką prośbą. Poszukujemy miejsc noclegowych dla 18 osób. Jeśli ktoś może przyjąć choćby jedną osobę, na jedną noc, będziemy ogromnie wdzięczni. Prosimy o kontakt w tej sprawie ze starszym zboru – Janem Pawlakiem, tel. 22 313-14-48 lub 606-710-411. Dziękujemy za pomoc i współpracę! fot. all4him.pl

Drodzy Seniorzy! Przypominamy o spotkaniu, które odbędzie się 19 marca (niedziela), czyli już jutro, o godz. 14.00. Zaplanujcie sobie czas na to spotkanie. Mamy nadzieję, że nikogo nie zabraknie. Na inauguracyjnym spotkaniu klubu seniora będzie omawiany trudny i krępujący, ze względu na swój intymny charakter temat. Nietrzymanie moczu (NTM) dotyka co ósmą kobietę w wieku do 39 lat, co drugą po menopauzie. Większość ukrywa ten problem nawet przed lekarzem. A nietrzymanie moczu to choroba, którą – choć jest przewlekła – można skutecznie leczyć. NTM dotyczy obojga płci, ale kobiety cierpią z tego powodu dwa razy częściej niż mężczyźni. Na spotkaniu podane będą wskazania i ćwiczenia jak uporać się z tym problemem. Nasze kolejne spotkania będą poświęcone między innymi udzielaniu pierwszej pomocy. Zaproście znajomych, którzy pragną nauczyć się prawidłowego postępowania w nagłych przypadkach. Może się okazać, że nasze umiejętności uratują komuś życie. Warto więc skorzystać z planowanego szkolenia. Zapraszamy!

Serdecznie polecamy wysłuchanie audycji w Polskim Radiu, w najbliższą sobotę tj. 31 grudnia 2016, o godz. 16.15 w radiowej Jedynce, w cyklu „Kościoły w Polsce i na świecie”. Program będzie dotyczył jubileuszu 100-lecia zboru Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Bytomiu. W audycji m.in. wystąpienie pastora Jarosława Dzięgielewskiego – przewodniczącego Kościoła oraz Damiana Bartyli – prezydenta miasta Bytomia. Więcej na temat jubileuszu i historii zboru bytomskiego także w poniższej relacji filmowej „Głosu Nadziei”: Jubileusz 100-lecia Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Bytomiu (cz. 1) Jubileusz 100-lecia Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Bytomiu (cz. 2) Jubileusz 100-lecia Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Bytomiu (cz. 3)   Serdecznie pozdrawiam życząc wszystkim naszym wiernym Widzom i Słuchaczom wielu Bożych błogosławieństw w całym Nowym 2017 Roku! Jan Kot PS Zapraszamy również już od niedzieli na pierwszy odcinek nowego sezonu Lekcji Szkoły Sobotniej Hope Channel.

Bóg wylał Swego Ducha w dniu Pięćdziesiątnicy, gdy jego Kościół modlił się wspólnie dziesięć dni, prosząc o Jego obiecane błogosławieństwo. Nasz Pan jest gotowy, aby zrobić to ponownie – również dziś! Na całym świecie adwentystyczne kościoły doświadczają odnowienia Ducha Świętego, podążając za przykładem uczniów i uczestnicząc w „Dziesięciu Dniach Modlitwy”. Już wkrótce starsi zborów, pastorzy i przywódcy poprowadzą grupy modlitewne w domach, szkołach, kościołach, a nawet w internecie. Grupy, którym nie uda spotkać się wyznaczonym czasie, będą mogły to zrobić w innym dogodnym terminie i również doświadczą Bożego błogosławieństwa. Czy dołączysz się do niezwykłego czasu modlitwy? Czy weźmiesz udział w „Dziesięciu Dniach Modlitwy 2017”? Ten globalny program odbędzie się w Kościele Adwentystów Dnia Siódmego na całym świecie w dniach od 11 do 21 stycznia 2017. Poniżej znaleźć można specjalne czytanki modlitewne przygotowane przez światowy Kościół z myślą o tym niezwykłym wydarzeniu. Interesujące materiały, grafiki i niezwykłe doświadczenia można znaleźć również na oficjalnej anglojęzycznej stronie projektu – Ten Days of Prayer. 10 dni modlitwy (.pdf) 10 dni modlitwy (.epub) źródło: adwent.pl

Błogosławieni owi słudzy, których pan, gdy przyjdzie, zastanie czuwających. Zaprawdę, powiadam wam, iż się przepasze i posadzi ich przy stole, i przystąpiwszy, będzie im usługiwał. Łuk. 12,37 Drogie Siostry, Drodzy Bracia. Mijający rok obfitował w wydarzenia potwierdzające bliskie spełnienie nadziei drugiego przyjścia Chrystusa. Wbrew niewierze, zamieszaniu i niepewności jutra, które dotykają ludzkości, my pragniemy, by trwanie w błogosławionej więzi z Niebiańskim Ojcem wzmocniło nasz pokój i radość, a także świadectwo o powracającym Zbawicielu oraz owoc nawróconego życia. Dlatego też na nadchodzący 2017 rok pragniemy polecić Was szczególnej opiece Bożej. Modlimy się nie tylko o Pańskie wsparcie w każdej chwili, ale też, byśmy wszyscy to szczególne prowadzenie potrafili dostrzec, by przez to budowała się wiara nasza, jak i pewność, że Bóg prowadzić będzie w swej łaskawości dalej, aż do szczęśliwego spotkania z Jezusem przy jego powrocie. Niech Wszechmogący wyposaży nas i nasze domy we wszystko „co jest potrzebne do życia i pobożności” (2 Piotr. 1,3). W imieniu Zarządu Kościoła brat w Chrystusie Jarosław Dzięgielewski

W wieku 91 lat zmarł Stanisław Dąbrowski, wieloletni przewodniczący Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Polsce oraz wykładowca w Wyższej Szkole Teologiczno-Humanistycznej im. Michała Beliny-Czechowskiego w Podkowie Leśnej. Stanisław Dąbrowski urodził się 3 stycznia 1925 roku w Dubnie, na Wołyniu (dzisiejsza Ukraina). Podczas okupacji hitlerowskiej, aresztowany i osadzony w obozie, z którego zbiegł. Następnie powtórnie zatrzymany i wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec, gdzie przebywał aż do wyzwolenia przez armię amerykańską. Po powrocie do kraju zamieszkał w Łodzi, gdzie pracował jako urzędnik w Izbie Skarbowej. W latach 1947-1953 był skarbnikiem Diecezji Południowej. W latach 1954-1965 pełnił funkcję sekretarza i skarbnika Zarządu Centralnego Kościoła. W roku 1957 reaktywował działalność Wydawnictwa „Znaki Czasu,” kościelnej oficyny wydawniczej założonej w 1921 roku. W latach 1957-1959 był aktywistą i starszym zboru warszawskiego, a w okresie 1964-1965 pełnił funkcję duszpasterza tegoż zboru. Był także członkiem Komitetu Wykonawczego Wydziału Północno-Europejskiego Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego oraz członkiem wielu komisji międzynarodowych. Reprezentował polski Kościół na sesjach Generalnej Konferencji w San Francisco, Detroit, Atlantic City, Wiedniu, Dallas i Nowym Orleanie. W latach 1965-1988 pełnił funkcję przewodniczącego Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Polsce. Po zakończeniu tej służby pracował m.in. jako wykładowca w Wyższej Szkole Teologiczno-Humanistycznej im. Michała Beliny-Czechowskiego. Piastował również funkcję starszego zboru w Podkowie Leśnej. W dorobku autorskim Stanisława Dąbrowskiego znajduje się kilkadziesiąt publikacji książkowych i blisko tysiąc artykułów publikowanych w prasie krajowej i zagranicznej. W 1972 otrzymał on tytuł doktora honoris causa Andrews University w USA. Rodzinie pogrążonej w żalu pragniemy złożyć wyrazy głębokiego współczucia wraz z życzeniami spotkania się z bratem Stanisławem Dąbrowskim w Domu Bożym. Pogrzeb brata Stanisława Dąbrowskiego odbędzie się 8 września o godz. 15.00 w Warszawie na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym (ul. Żytnia 42 źródło: adwent.pl

Sobotnie nabożeństwo jest dla Adwentystów najważniejszym ze wszystkich cotygodniowych zgromadzeń Kościoła. Jest szczególną radością spotkania z Bogiem w święty dzień Sabatu. Sobota jest dniem poświęconym dla Boga, który Bóg wyróżnił, pobłogosławił i uczynił świętym po dziele stworzenia (Rdz. 2:2-3), a potem upamiętnił na wieczność własnym palcem w przykazaniach Dekalogu (Wyj. 20:9-11), jako siódmy dzień tygodnia – dzień odpoczynku człowieka. Dlatego posłuszni Bożej woli zgromadzamy się w tym dniu, aby chwalić naszego Stwórcę i Odkupiciela w duchu uwielbienia i dziękczynienia za Jego miłość i zbawienie, karmić się Słowem Bożym i uczyć o Bogu, przyjmować Bożą łaskę, błogosławieństwa i dary Ducha Świętego, nowe siły duchowe do prowadzenia życiowej walki, spełniania woli Bożej i naszego posłannictwa, a także, aby modlić się i budować braterską społeczność w Jezusie Chrystusie. Sabat i nabożeństwo sobotnie zajmują szczególne miejsce w życiu Adwentystów. Udział w nabożeństwie, w którym wspólnie oddajemy cześć wiekuistemu Bogu, są dowodem naszej miłości do Niego oraz posłuszeństwa Jego woli i przykazaniom (Jan 14:15.21,15:10; 1 Jana 3:24; Jakub 2:10-12; Mat. 5:17-18; Hebr.4:9; Izaj. 66:22-23). Ponieważ Adwentyści wierzą, że święty dzień Sabatu jest darem Boga dla człowieka (Mar. 2:27), szczególnym czasem przeznaczonym na spotkanie ze Stwórcą i Zbawicielem, a także obietnicą Jego błogosławieństwa (3 Moj. 26:2-5), zapraszają na to spotkanie również osoby nie będące adwentystami. I wiele takich osób przychodzi na nasze nabożeństwo, pragnąc nas poznać, otrzymać duchowy pokarm i doświadczyć Bożej obecności. Sobotnie nabożeństwo rozpoczyna się o godz. 9.30 i trwa do ok. godz.12.00. Podzielone jest na dwie części. Pierwszą część rozpoczyna wspólna uroczysta pieśń dziękczynna i uwielbiająca Boga, odczytanie fragmentu Pisma Świętego oraz wspólna modlitwa, w której jedna osoba spośród wiernych dziękuje w publicznej modlitwie Bogu za miniony tydzień, prosi Go o błogosławieństwo dla zgromadzenia oraz o obecność i prowadzenie Ducha Świętego. Po modlitwie zgromadzenie śpiewa drugą pieśń, która rozpoczyna część nazwaną Szkołą Sobotnią, czyli czas przeznaczony na dzielenie się doświadczeniami ewangelizacyjnymi i misyjnymi przez usługującego pastora lub doświadczeniami osobistej wiary przez wiernych, oraz studium Słowa Bożego. Studium Pisma Świętego w Szkole Sobotniej jest jedną z najważniejszych części nabożeństwa – słusznie nazywana jest „zborem uczącym się” – gdzie wyznawcy, zwykle podzieleni w mniejsze grupy, rozważają określone zagadnienie Słowa Bożego pod przewodnictwem nauczycieli Szkoły Sobotniej. W ciągu trwania tego studium, uczestnicy rozmawiają, dyskutują, zadają pytania, analizują, wyjaśniają, dzielą się swoimi spostrzeżeniami i wiedzą na dany temat, dzięki czemu mają okazję nie tylko poszerzyć swoją wiedzę biblijną, lepiej poznać Bożą wolę, lecz także zrozumieć działanie Boga w historii i własnym życiu. W studium biblijnym Szkoły Sobotniej uczestniczą także przyjaciele Kościoła i inne zainteresowane osoby, które odwiedzają nas, aby bliżej poznać nauki Pisma Świętego. „Szkoła sobotnia stanowi ważną gałąź pracy misyjnej nie tylko dlatego, że przekazuje ludziom znajomość Słowa Bożego, ale dlatego, że rozbudza w nich miłość do świętych prawd i pragnienie studiowania ich dla siebie. A ponad wszystko uczy ich, jak regulować życie świętymi naukami (Counsels on Sabbath School Work, s. 10-11). Wspólna pieśń i modlitwa dziękczynna za Boże Słowo kończy pierwszą część nabożeństwa sobotniego. Drugą część nabożeństwa rozpoczyna również pieśń, odczytanie fragmentu Pisma Świętego oraz wspólna modlitwa zgromadzenia. Głównym punktem tej części, a zarazem i całego nabożeństwa, jest kazanie wygłaszane przez usługującego pastora. Kazanie to nic innego jak zwiastowanie Słowa Bożego, które opowiada o Bożej łasce, miłości i sprawiedliwości, o Bożym pojednaniu i przebaczeniu, nawołuje do pokuty i nawrócenia, przekazuje wolę Bożą, a nade wszystko składa świadectwo o Jezusie Chrystusie (Jan 5:39) – Bożym Baranku, który jest centralną postacią Starego i Nowego Testamentu. Dlatego Słowo Boże, będące środkiem przez który Bóg przemawia do człowieka, stanowiące duchowy pokarm wierzącego (Mat. 4:4), źródło jego wiary (Rzym 10:17), a także jego ochronę przed zbłądzeniem (Ps.119:11), jest podstawą każdego kazania, a cytowane i omawiane przez kaznodzieję fragmenty, wierni śledzą we własnych egzemplarzach Biblii. Nabożeństwo zamyka końcowa pieśń zgromadzenia, modlitwa pastora, a także osobista modlitwa wierzących. Pieśni są ważną częścią sobotnich nabożeństw, są elementem uwielbienia Boga w Trójcy, jak również modlitwą. Wszystko, co robimy, jest na Jego chwałę. Dlatego oprócz pieśni zgromadzenia, wykonywane są również pieśni solowe i zespołowe. Sobotnie nabożeństwa są transmitowane dla internautów.

Ezoteryka, okultyzm, spirytyzm potrafią zniszczyć życie. Oto dramatyczna historia trzech osób zafascynowanych wiedzą tajemną. Ewa od dziecka miała zdolności paranormalne. Podejrzewa, że odziedziczyła je po obydwu babkach, które parały się wiedzą tajemną. Gdy podrosła, zaczęli się kręcić koło niej ludzie o zdolnościach paranormalnych. Pojawiali się z zadziwiającą regularnością, ale Ewa nie zwracała na to uwagi. Nie interesował ją świat magii. Jednak ten właśnie świat bardzo interesował się Ewą. „Zaczęło się zaraz po studiach od artykułu o reiki. Miałam napisać o kobiecie, która leczyła tą metodą — wspomina Ewa zdarzenia sprzed lat. — Poszłam na spotkanie, a ta kobieta popatrzyła na mnie i zaproponowała inicjację”. Ewie wmówiono, że ma fantastyczną aurę, że drzemie w niej moc, że jest niezwykła. „Dobrze sprzedali swój produkt. Poczułam się wyjątkowa i postanowiłam obudzić uśpioną moc”. Dziś Ewa wie, że tak budzi się demony. Przeszła dwie inicjacje. Miała leczyć dotykiem, widzieć to, co niewidzialne, przekazywać siłę do życia. Jedyne, co pamiętała po inicjacji, to wielkie poczucie samotności, jakby odsunął się od niej Bóg. Jej ciekawość była jednak tak wielka, że brnęła w to dalej. Po pół roku zorientowała się, że jest osaczona. Nie przez ludzi, ale przez dziwne moce. Jej świat kręcił się tylko wokół magii. Nie było już w nim miejsca na normalne życie — na dom, dziecko, męża. „Moje zmysły dziwnie się wyostrzyły. Widziałam aurę nie tylko ludzi, ale zwierząt i drzew. To stało się nie do zniesienia. Gdy włączyłam radio, nadawali audycję o psychotronice. Książki, które brałam do ręki, zahaczały o zjawiska paranormalne” — Ewa wzdryga się na samą myśl tamtych przeżyć. (…) Julia jest aktorką, ale mówiąc o swojej przeszłości, nie gra. Jest nią przerażona i właściwie nie chce jej pamiętać. Zaczęło się niewinnie — od fascynacji Egiptem. Potem doszły religie Wschodu, Majów i Azteków. Julię najbardziej pociągało życie pozagrobowe. Zaczęła medytować, otwierać się — jak wtedy myślała — na głębokie i dobre duchowe doświadczenia. Siadała na podłodze. Wolno i głęboko oddychała, skupiając się na jakimś przyjemnym świecie swej wyobraźni. „To była kolejna moja medytacja — wspomina Julia. — Nagle pojawiła się obok mnie wspaniała świetlista postać. Miała długie włosy i jasną szatę, pogodną i mądrą twarz. Z tej istoty biło dobro. Poczułam się bezpiecznie i spokojnie”. Julia lubiła te stany. Regularnie spotykała się z owym starcem, ale w końcu relaks zaczął powoli ustępować miejsca niepokojowi. „Zaczęłam brnąć w mroczne klimaty, palić świece, ubierać się na czarno. Nie mogłam się temu oprzeć. Byłam bezwolna” — tłumaczy. (…) zrozumiała, że zwabiła zło, że, bawiąc się magią, otworzyła drzwi siłom demonicznym. „Uświadomiłam sobie, że nie ma żadnych dobrych przewodników wciągających cię na wyższe poziomy duchowości. Są tylko kłamstwa i ukryta pod nimi diabelska twarz”. (…) Jarek podpisał cyrograf. Nie chce mówić o szczegółach. Korzystał z mocy, o których nie śniło się ludziom, a potem sięgnął dna. Zaczęło się niewinnie — od samouleczenia. Jako dziesięcioletni chłopiec ćwiczył jogę, by uwolnić się od astmy. Potem rozpoczął treningi autosugestii, seanse hipnotyczne i szedł coraz dalej. „Bagno wciąga i jest głębokie” — mówi. Przez trzydzieści lat Jarek zajmował się magią. Najpierw pozwoliło mu to na wyciszenie i relaks. Nabył dystansu do wielu spraw. „Czułem się wspaniale, więc chciałem więcej — wspomina. — Były seanse spirytystyczne, kontakty pozazmysłowe. Czytałem w ludzkich myślach. Zostawiałem ciało i wędrowałem w inny wymiar. Długo byłem bezpieczny”. (…) Nie zauważył, że jest uzależniony, że to nie on ma moc, lecz moc ma jego. (…) „Nadal nie rozumiałem, że jest potężna siła, która kieruje naszymi niedobrymi emocjami, że rozwijając w sobie żądze, wabimy diabła, który z wielką przyjemnością je zaspokoi, ale nie myślcie, że za darmo. On nie ma rogów i kopyt. Nie jest śmieszny i bezradny. To wielka inteligencja, która może nas całkowicie zniszczyć, i to jest jej cel”. Świat Jarka się rozsypał. (…) Dziś przestrzega, że uwolnić zło jest bardzo łatwo. Zbyt łatwo. Katarzyna Lewkowicz-Siejka Skrót artykułu. Całość już do przeczytania w wersji elektronicznej, PDF lub EPUB miesięcznika „Znaki Czasu”. źródło: znakiczasu.pl